இன்று நான் முதன்முறையாக அந்தார்டிகா கண்டுபிடிக்கிறேன், நான் அளவில்லாத வெண்மையான வெறிச்சோலையைப் பார்த்தேன், இங்கே நேரம் நின்று

கொண்டிருக்கிறதுபோல உள்ளது.
இந்தப் பகுதியின் சூழலில் மனிதரின் சித்தமும் இயற்கையின் சக்தியும் எது மிகச் சக்திவாய்ந்தது என்று சிந்திக்க ஆரம்பித்தேன்.

நாளை நான் தொடர்ந்தும் ஆராய்ந்து, இந்த மாறுபட்ட நிலத்தை மேலும் அறிய முயற்சிக்கிறேன்.

闔上了本子。

南極的冰原，遼闊無垠的白色荒漠，仿佛時間在這裡停止了流轉，沒有盡頭。

只剩冷冽的風聲在耳畔回響。冰雪覆蓋的大地上，曾經的探索者們留下的足跡早已被風雪掩埋，成為遺忘的記憶。

那些勇敢者的營地、破碎的旗幟，曾經象徵著人類征服自然的決心，如今只剩下孤零零的遺跡，默默訴說著過往的故事。
風雪無情地抹去了他們的痕跡，只留下冰冷的紀念。

曾經的榮耀、曾經的夢想，在這片冰雪留下的地腳印渺小而微不足道。

這裡的冰川，亙古長存，不為人類的驕傲所動，只是靜靜地流逝，見證著時間的無情。
無論多麼宏大的計畫，多麼雄心勃勃的目標，在這冰天雪地中都顯得如此脆弱，終將被無情的淹沒。

09/02